صدیقه دولت آبادى
صدیقه دولت آبادی هفتمین فرزند خاتمه بیگم (وفات ۱۳۲۳ق) و حاج میرزا هادی (۱۲۴۷-۱۳۲۶ق) در سال ۱۳۰۰ق در اصفهان به دنیا آمد و در سال ۱۳۴۰ش در تهران فوت کرد. در بیست سالگی با اعتضاد الحکما ازدواج کرد و در سال ۱۳۰۰ ش این ازدواج به جدایی انجامید. صدیقه دولت آبادی در ۶ مرداد ۱۳۴۰ از بیماری سرطان درگذشت و در قبرستان کوچکی در قلهک به خاک سپرده شد.
صدیقه دولت آبادی هفتمین فرزند خاتمه بیگم (وفات ۱۳۲۳ق) و حاج میرزا هادی (۱۳۲۶-۱۲۴۷ق) در سال ۱۳۰۰ ق در اصفهان به دنیا آمد. تحصیلات عربی و فارسی را نزد شیخ محمد رفیع طاری و دروس دیگر را نزد معلمین خصوصی فراگرفت. در بیست سالگی با اعتضاد الحکما ازدواج کرد که در سال ۱۳۰۰ ش به جدایی انجامید. حاج میرزا هادی در اواخر عمر، زمانی که همسر اولش بیمار و زمینگیر شده بود، دختر جوانی به نام مرضیه (۱۳۱۲ق – ۱۳۵۵ ش) را به همسری گرفت که به وی نام «مونس آغا» دادند. حاصل این ازدواج دو دختر دیگر بود به نامهای: فخرتاج (۱۳۲۴ق – ۱۳۶۲ش) و قمرتاج (۱۳۲۶ق – ۱۳۷۱ش). پس از فوت حاج میرزا هادی، صدیقه دولت آبادی مسؤولیت خواهران خردسال خود، فخرتاج و قمرتاج، را به عهده گرفت. در سال ۱۳۳۵ ق صدیقه دولت آبادی در اصفهان دبستانی برای دختران به نام «مکتبخانه شرعیات» و سال بعد انجمن «شرکت خواتین اصفهان» را تأسیس کرد. در سال ۱۳۳۷ ق امتیاز انتشار نشریه زبان زنان را از وزارت معارف گرفت. این نشریه ابتدا در اصفهان منتشر می شد ولی به دلیل مخالفت نشریه با قرارداد ۱۹۱۹ وثوق الدوله، حکومت اصفهان آن را توقیف کرد. دولت آبادی پس از تعطیلی زبان زنان در اصفهان در سال ۱۳۰۰ ش به تهران رفت و انتشار این نشریه را آنجا از سر گرفت. صدیقه دولت آبادی در فروردین ۱۳۰۲ ش برای معالجه بیماری کلیه از راه کرمانشاه، بغداد، بیروت و حلب به سویس و سپس به آلمان رفت. پس از چندماه معالجه در برلین در مرداد ۱۳۰۲ عازم پاریس شد. وی در پاریس در کنار معالجه، تحصیلات خود را ادامه داد. ابتدا در مدرسه بین المللی آلیانس و سپس در کالج شبانه روزی زنان دوره سه ساله تعلیم و تربیت را به پایان رساند و پس از آن موفق به کسب لیسانس از دانشگاه سوربن شد. دولت آبادی در بهار ۱۳۰۵ در دهمین کنگره «اتحادیه بین الملی برای حق رأی زنان» به نمایندگی از طرف «جمعیت نسوان وطنخواه» شرکت کرد و در اواخر سال ۱۳۰۶ به ایران بازگشت. در مهرماه ۱۳۰۷ نظارت تعلیمات نسوان در وزارت معارف و اوقاف و صنایع ظریفه به وی سپرده شد و سال بعد به مدیریت کل تفتیش مدارس نسوان منصوب شد. دولت آبادی پس از هاجر تربیت در سال ۱۳۱۵ ریاست «کانون بانوان» را به عهده گرفت و از آذرماه ۱۳۲۱ دوره سوم نشر زبان زنان را آغاز کرد. در سال ۱۳۲۶ دوباره برای معالجه راهی اروپا شد و در این سفر در کنگره «جامعه بین المللی زنان برای صلح و آزادی» شرکت کرد. صدیقه دولت آبادی در ۶ مرداد ۱۳۴۰ از بیماری سرطان درگذشت و در قبرستان کوچکی در قلهک به خاک سپرده شد.
۱.مهدخت صنعتی و افسانه نجم آبادی، صدیقه دولتآبادی:نامهها، نوشتهها و یادها، ، جلد ۱ و ۲ و ۳، انتشارات نگرش و نگارش زن: شیکاگو، ۱۳۷۷. 2. "DAWLATĀBĀDĪ, ṢEDDĪQA,"http://www.iranicaonline.org/articles/dawlatabadi-seddiqa